Słowo nowela wywodzi się z języka włoskiego. Jest to nic innego jak w dosłownym tłumaczeniu nowość. To utwór dość krótki w swej objętości, który tworzony jest, poprzez pisanie prozą. Odnosi się konkretnie do skrojonej odpowiednio głównej akcji, najczęściej z elementami dramatycznymi. Celem jest tu doprowadzenie noweli do danego punktu kulminacyjnego. Przeważnie są to bardzo króciutkie opowiadanka, jakie zawsze niosą stosowne morały i ciekawe, mądre i wartościowe zakończenia.
To charakterystyczna odmiana epiki. Fabułę nowele maja z reguły jednowątkowe. Wśród popularnych badaczy nowel wyróżnić należy niemieckiego pisarza Paula Heyse. Nowela zawsze toczy się w określonym miejscu i danym czasie. Jest opowiadaną przez narratora historią, w której występuje obiektywny narrator. Warto wiedzieć, że podstawowym źródłem polskich nowel stał się okres pozytywizmu. To właśnie pozytywistyczni pisarze wybierali tę formę najczęściej.
Pozytywizm opiera się na specyficznej typologii, przez którą rozumie się portrety i biografie, nowele paraboliczne, społeczne oraz środowiskowe a także nowele konkretu codzienności.
